Pichanaki

Donderdag heb ik rustig al mijn spulletjes ingepakt en mijn sokken en ondergoed nog eens met de hand gewassen. want 's avonds heb ik samen met Marion de bus naar Lima genomen. We zouden een paar dagen met alle vrijwilligers naar Pichanaki, de Selva (Jungle) gaan! :)

Zes uur later kwamen als eersten aan, 05.30u, in de jeugdherberg in Lima. Na een hele voormiddag wachten op de aankomst van de anderen zijn we vertrokken naar een soort kampplaats een eindje buiten het centrum van Lima. We waren uiteindelijk met een groep van ongeveer een 25 mensen van verschillende landen. Wat een soep van talen was dat zeg! Engels, Duits, Nederlands, Frans en natuurlijk Spaans door elkaar! Maar we verstonden elkaar en dat is het belangrijkste.

Het zag er daar toch al een beetje tropisch uit: een zwembad, palmbomen, mooie bloemen, bergen en natuurlijk een lekker temperatuurtje,... Hier verbleven we anderhalve dag om wat ervaringen uit te wisselen. Eigenlijk was het vrij saai, maar het was wel leuk om iedereen terug te zien en alle verhalen te horen.

De busrit naar Pichanaki was vreselijk! De bus stelde echt niet veel voor. Hoe meer je naar achter liep hoe warmer het werd en hoe harder het begon te stinken. En ja ja, waar vonden wij een plaatsje, vanachter natuurlijk! De weg was grotendeels onverhard. Daar ga ik toch vanuit want het was heel hobbelig en bij iedere put in de weg sprongen we een halve meter in de lucht. Echt gemakkelijk om te slapen was dat dus niet...

Toen we aankwamen kregen we een zitplaats op een podium en werden we hartelijk verwelkomd met een voorstelling van het leger en een grote volkstoet. Leuk dat iedereen meteen wist dat we daar waren! Zo'n grote groep Europeanen bij elkaar, vinden de mensen in een stadje zoals dit wel de moeite...

Nadien ben ik toch nog eventjes in mijn bed gekropen om tegen de avond lekker fris naar de Selva te kunnen vertrekken. Die rit was zo leuk! We moesten met een stuk of tien samen in de laadbak van een jeep! Ik moest meteen denken aan het liedje van Samson en Gert: Met de jeep door het oerwoud! :P Echt heel leuk, en wat een landschappen dat we onderweg te zien kregen!

Ook in het dorpje in de Selva kregen we een 'verwelkomingsfeest'. Er werd op het dorpslplein een vuur aangestoken, wat muziek opgezet en gedanst. Enkelen hadden voor de gelegenheid ook wat traditionele kleren aangedaan. Toch voelde het allemaal maar gemaakt aan, omdat de lokale bevolking zelf niet mee deed en het echt meer een 'showke voor de toeristen' was.

We kregen er wel een geweldig mooi hotel! Een houten hut, zonder ramen, deuren of muren. Ik sliep samen met ongeveer 10 anderen op de eerste verdieping. Gewoon met onze slaapzak op de grond... Maar ik heb een geweldige nachtrust gehad!

In voormiddag zijn we terug de jeep ingekropen en reden we het oerwoud wat verder in om naar een waterval te gaan. Ook nu weer werd ik echt overdonderd door de schoonheid van de natuur daar. Dit leek echt te onwerkelijk om waar te zijn... Na ongeveer een uurtje rijden zijn we uitgestapt en te voet het bos in gegaan.

Na een eindje stappen en over steentjes springen kwamen we bij een waterval: zo mooi! We hebben meteen onze zwemkledij aangeschoten om een keer lekker te douchen, want met al dat stof en zand... Het water was heerlijk!

Voor we terug naar Lima vertrokken hebben we nog een klein dorpje in Pichanaki bezocht, waar mensen woonden die nog iets meer leefden zoals vroeger. Het was mooi en leuk, maar ook hier leek dit meer een toneeltje voor de toeristen...

Toch was ik een paar dagen later toen ik weer in Chimbote aankwam zo blij om weer in 'mijn stad' te zijn! Het mag dan niet de mooiste of aangenaamste stad zijn, maar ik voel me hier na een maand toch wel echt thuis!