La paroquia

Hoola!

Jullie hebben al lang niets meer gehoord van mij ondertussen, maar maak je geen zorgen: alles gaat nog steeds geweldig! Ik heb alleen een paar super drukke weken achter de rug, waardoor er geen tijd meer overschoot om eventjes iets op mijn blog te schrijven...

Ik heb o.a. twee weken in La Paroquia gewerkt samen met een groep jongeren. 'El Padre' had een soort werkkamp voor hen georganiseerd, zodat ze een centje bij konden verdienen. Ik heb zowat alle dagen zakjes geborduurd afgewisseld met wat ruwer werk, zoals schuren en schilderen. Soms was het wel wat afzien, maar het waren echt twee geweldige weken!!

(De zakjes die we gedurende twee weken geborduurd hebben)

Elke dag moest ik al om 7.oo am aan la paroquia (het huis van 'el padre') zijn. Dat was in het begin wel eventjes wennen eigenlijk! :P

(Samen aan het borduren)

We begonnen iedere morgen met een kleine viering. De eerste keer keek ik mijn ogen uit, want dat is hier toch wel helemaal anders als in Belgie! Om te beginnen knielt iedereen bij het binnengaan en gaan ze daarna op hun knieen zitten op een houten plankje, om een persoonlijk gebedje op te zeggen. De viering zelf begint met muziek. De tekst wordt vooraan geplaatst, zodat iedereen mee kan zingen. Hierna brengt iemand een kort bezinningstekstje brengt, waarna iedereen weer knielt om het Onze Vader enzo op te zeggen. Om af te sluiten wordt er weer gezongen en ook voor het buitengaan knielt men en maakt een kruisteken.

Na het bezinningsmoment aten we altijd gezamelijk aan een lange tafel. Deze momenten vond ik altijd heel leuk, want die mis ik af en toe in mijn familie. Gezamelijk eten en de tijd nemen om samen aan tafel te gaan zitten gebeurt hier thuis zelden...

(Samen aan de ontbijttafel)

Rond acht uur begonnen we met werken. Jongens en meisjes werden altijd gesplitst. Zij kregen het iets zwaardere werk, terwijl wij moesten borduren of schuren en schilderen. We zijn een paar keer naar Tangay (een klein dorpje in 'el campo') geweest, om daar wat klusjes te doen. Andere dagen gingen we naar '14 de febrero' (een armere wijk in Nvo. Chimbote) om een kerkje te schilderen en soms bleven we gewoon in 'la paroquia'. Maar elke middag aten we gezellig samen en hadden we een pauze.

(Daar zaten we bijna iedere pauze, met zen allen op de trappen voor 'la paroquia')

(Bankjes aan het schuren in '14 de febrero'. Daar kreeg ik ineens hulp van een klein meisje :) )

De keren dat we naar Tangay gingen moesten we altijd met zen allen (een groep van 35) in het busje van 'el padre'! Hij heeft een blauw volkswagenbusje dat normaal voor een stuk of 15 personen is. Echt wringen en puzzelen was dat, maar wel super leuk!!

(Het busje van 'el padre', het zit wel nog lang niet vol!)

(Zo lopen hier heel veel mensen rond. Hun paard of ezeltje voor de kar gespand.)

Het waren twee geweldig leuke weken! In het begin was het niet gemakkelijk, want de jongeren praten allemaal het Jerga (de jongerentaal), dat toch wel wat anders is als het normale Castellano. Maar na twee weken heb ik er toch een grote groep Peruaanse vrienden bij! :)