Korte update...

Holapola!

Ja, ik weet het... Het is ondertussen al heel lang geleden! Maar troost u, hier komt een korte update van mijn reis die zo'n 3 weken geduurd heeft!

Op 26 maart ben ik samen met Luka, die gedurende 6 maanden in Trujillo gewoond heeft, richting Cuzco vertrokken. Daar werden we uitgenodigd bij Riguel thuis! Hij heeft vorig schooljaar in ons Belgenlandje doorgebracht met AFS, best wel leuk om hem terug te zien dus! :)
In Cuzco hebben we maar een deel van alle bezienswaardigheden bezocht, want het zijn er zo veel! En zoveel tijd hadden we ook weer niet, dusjah... Maar natuurlijk stond Machu Picchu op ons programma!
We zijn uit Cuzco vertrokken in een busje naar Ollantaytambo om van daaruit de trein te nemen naar 'Aguas Calientes' (het dorpje dat vlak bij Machu Picchu ligt). Omdat we die eerste dag daar niet meer zo veel te doen hadden, besloten we maar de berg 'Putucusi' te beklimmen. Van op de top heb je een geweldig mooi uitzicht op de omgeving en natuurlijk ook op Machu Picchu zelf...
De dag daarop hebben we Machu Picchu zelf bezocht. Echt de moeite waard!
Daarna zijn we doorgereisd naar Puno, vooral bekend om het mooie 'Titicaca-meer'. Daar hebben we een tweedaagse tour gemaakt en verschillende eilandjes bezocht, o.a. de bekende drijvende eilandjes. Die worden uit riet gemaakt dat op het water blijft drijven en daar wonen mensen op(zo beweren ze toch...).
Vanuit Puno zijn we samen met een paar andere Belgische meisjes, Anne, Linde en Bieke doorgereisd naar Bolivia: La Paz en Uyuni. Uyuni is bekend om zijn grote zoutvlakten: echt indrukwekkend mooi! Jammer genoeg hebben we in onze driedaagse tour echt heel veel autoproblemen gehad en dus ook niet veel gezien... Zoveel pech dat het achteraf gezien echt nog wel grappig is. (Ik heb nu eigenlijk niet veel tijd om ons avontuur te vertellen, maar als je zin hebt kan je het hele verhaal in detail lezen op de blog van Luka: http://lukaperuvia.blogspot.com/)
In Uyuni heb ik na onze tour afscheid genomen van de andere Belgen en ben ik alleen terug gereisd naar La Paz. Daar heb ik nog enkele dagen van deze leuke stad genoten en natuurlijk ook met Jolan afgesproken! Echt een leuk weerzien was dat, zo ver van huis!
Na iets meer dan een week in Bolivia doorgebracht te hebben was ik toch blij om Peru weer binnen te rijden. Dit land voelt ondertussen echt als een tweede thuis aan voor mij! Op de terugweg naar huis heb ik nog een dagje halt gehouden om Arequipa te leren kennen. Ook een hele mooie stad, maar ik vond het toch maar een beetje saai om daar zo alleen rond te wandelen... Na een terugreis van ongeveer 24 uur in de bus was ik echt heel blij om weer in mijn stadje, Chimbote aan te komen! :)

Het is maar een korte samenvatting, omdat deze hele reis ondertussen ook al weer een goeie 4 weken achter de rug is. Nu vertoef ik weer in Chimbote dat stilletjes aan aan het afkoelen is. De zomer is voorbij... :S

Hier heeft de tijd anders ook niet stil gestaan. In één week is de hele situatie hier in Chimbote helemaal veranderd! Om te beginnen had ik een paar probleempjes in mijn gastfamilie, waardoor ik nu bij een vriendin woon. Zij is ook leerkracht in het schooltje waar ik werk en heeft 3 kindjes. Het is natuurlijk weer even aanpassen, maar maak je niet ongerust: alles gaat goed! :)
Afgelopen week hebben we ook afscheid genomen van onze mede-chimbotaan en goede vriend,
Andries. Hij is een beetje eerder dan verwacht weer naar Belgie terug gekeerd... Ook Els, mijn Belgische vriendinnetje hier, gaat een van deze dagen vertrekken. Ze gaat naar Ecuador.
Ik blijf hier dus alleen achter met Bram. Ik ga die twee echt missen, maar we zullen er maar het beste van maken zeker...

Zo, dit was een snelle update van wat er hier allemaal gebeurd is de laatste weken. Het is moeilijk om regelmatig iets te blijven schrijven, maar ik doe mijn best! ;)

Nos vemos!

Chau! x

Mi viaje de regreso

Hola!

Het is zo ver, na veel vertraging, problemen en frustratie is het dan eindelijk gelukt om de datum van mijn vliegticket te veranderen... Vrijdag 26 Juni zal ik weer in Zaventem landen. Vanaf die datum loop je dus weer kans om mij ergens in het Belgenlandje tegen het lijf te lopen! :P
Gelukkig is het nog ver weg, want ik heb nog lang geen zin om weer naar huis te keren! ;)

Chau en tot dan!

El grest de los piratas!

Hallo, hier ben ik weer!

Ondertussen begint het toch altijd wel een hele opgave te worden om iets op mijn blog te schrijven. Er passeren hier gewoon fantastische weken en het is gewoon onmogelijk om dat allemaal op te schrijven... We hebben de afgelopen twee weken een soort kinderkamp gehad, met zo'n 130 kindjes tussen de 7 en 14 jaar. Het was kortweg gewoon SUPER! Meer kan ik er niet over zeggen...

Hierboven: foto van een van de toneeltjes die iedere ochtend werden opgevoerd. We begonnen de dag altijd met het 'kamplied' en een paar andere liedjes te zingen, gevolgd door een kort toneeltje. Hier speelt een van de animadoren 'Jack Sparrow'! De meeste stukjes waren wel geslaagd en best grappig... :)

De kindjes keken toch altijd heel geconcentreerd toe... :)

Mijn groep: 'Los Tiburones', met de blauwe sjaaltjes! Ze spelen een balspel, waarbij ze de bal met hun 'schild' (-> in twee geknipte emmers) moeten afweren. Mijn groep heeft jammer genoeg niet veel overwinningen kunnen vieren, maar dit spelletje hebben we toch gewonnen! :)

Er waren natuurlijk altijd kindjes die niet mee wilden spelen of gewoon nog een beetje te klein waren, zoals Angelito, hierboven. Hij is echt een schatje! Hij heeft een superhoog stemmetje en kwam mij altijd kusjes en knuffeltjes geven! (Het jongetje met zijn blauwe sjaaltje)

Hierboven: foto van de animadoren die aan het supporteren zijn! Wij mochten nooit meespelen, alleen maar aanmoedigen en helpen dus... Man, wat heeft mijn stem afgezien! Na twee weken grest schoot er toch niet meer zo veel van over.

Isabel, die een keertje krachtig fluit. Als je dicht in de buurt staat, steek je beter een vinger in je oor... :P

We hebben de laatste dag afgesloten met een soort voorstelling voor alle ouders. Gedurende de tweede week hadden enkele groepjes kindjes dans, theater en muziek voorbereid. Op de foto hierboven brengen enkele meisjes een traditioneel dansje.

Hier de kindjes weer, allemaal aan het kijken naar de opgevoerde dansjes.

We hebben de hele week onder een blauwe, omhooggetrokken plastiek gezeten tegen de warmte. De hitte was echt vreselijk! Na de actieve spelletjes waren we toch altijd heel blij met een plekje in de schaduw en een glaasje water...

Deze foto moest er toch gewoon bij, omdat die super schattig is! :)

Viva las fiestas!

Ik zal jullie eens een beetje meer over de feestjes vertellen die ik hier minstens twee keer in de week heb, want die zijn echt niet te vergelijken met een doorsnee fuifje in Belgie!
Om te beginnen moet je al zeker ongeveer een uur of 2 later vertrekken dan afgesproken is. Anders zit je gewoon heel de tijd op een stoeltje te wachten tot de rest van het volk komt en geloof me, dat is saai! :P
Als het feestje dan eindelijk kan beginnen moet iedereen voor de gelegenheid een kleine speach houden. Duurt echt vreselijk lang! Als je dit dan ook doorstaan hebt wordt het eten geserveerd. Meestal echt lekker hoor, maar na middernacht heb ik toch nooit veel zin in een zware maaltijd, maar dat went wel. We krijgen dat altijd geserveerd op plastieken bordjes met enkel een vork. Wat was dat sukkelen zeg in het begin! Probeer maar eens een groot stuk vlees op te eten met één hand en enkel een plastieken vorkje! :P
Als al de borden weer zijn opgeruimd, wordt eindelijk de muziek opengedraaid en dansen we de hele nacht! Eigenlijk wordt de Cumbia bijna enkel afgewisseld met wat Salsa... Ondertussen heb ik toch al aardig leren dansen, tenminste: dat maken ze mij toch altijd wijs! :P
Het bier wordt ook altijd aan de lopende band doorgegeven. Jaja, je hoort het goed: doorgegeven! De flessen zijn een beetje groter als in Belgie en gaan heel de kring rond, samen met 1 glas. Iedereen schenkt om de beurt in. Dat was in het begin wel eventjes wennen eerlijk gezegd... :)
Enjah.. Na afloop is het altijd de kunst om weer veilig thuis te geraken natuurlijk. Ookal is alles heel dicht bij elkaar, zomaar naar huis wandelen of fietsen dat doe je beter niet... De kans dat je overvallen wordt, en zeker als 'Gringa', is gewoon veel te groot.

Zo gaat een doorsnee feestje in huis er dus aan toe... In het begin was ik er niet al te dol op, maar nu amuseer ik me altijd geweldig! Eenmaal terug in België, zal het wel aanpassen zijn om me weer te amuseren op de doorsnee feestjes...! :D

La paroquia

Hoola!

Jullie hebben al lang niets meer gehoord van mij ondertussen, maar maak je geen zorgen: alles gaat nog steeds geweldig! Ik heb alleen een paar super drukke weken achter de rug, waardoor er geen tijd meer overschoot om eventjes iets op mijn blog te schrijven...

Ik heb o.a. twee weken in La Paroquia gewerkt samen met een groep jongeren. 'El Padre' had een soort werkkamp voor hen georganiseerd, zodat ze een centje bij konden verdienen. Ik heb zowat alle dagen zakjes geborduurd afgewisseld met wat ruwer werk, zoals schuren en schilderen. Soms was het wel wat afzien, maar het waren echt twee geweldige weken!!

(De zakjes die we gedurende twee weken geborduurd hebben)

Elke dag moest ik al om 7.oo am aan la paroquia (het huis van 'el padre') zijn. Dat was in het begin wel eventjes wennen eigenlijk! :P

(Samen aan het borduren)

We begonnen iedere morgen met een kleine viering. De eerste keer keek ik mijn ogen uit, want dat is hier toch wel helemaal anders als in Belgie! Om te beginnen knielt iedereen bij het binnengaan en gaan ze daarna op hun knieen zitten op een houten plankje, om een persoonlijk gebedje op te zeggen. De viering zelf begint met muziek. De tekst wordt vooraan geplaatst, zodat iedereen mee kan zingen. Hierna brengt iemand een kort bezinningstekstje brengt, waarna iedereen weer knielt om het Onze Vader enzo op te zeggen. Om af te sluiten wordt er weer gezongen en ook voor het buitengaan knielt men en maakt een kruisteken.

Na het bezinningsmoment aten we altijd gezamelijk aan een lange tafel. Deze momenten vond ik altijd heel leuk, want die mis ik af en toe in mijn familie. Gezamelijk eten en de tijd nemen om samen aan tafel te gaan zitten gebeurt hier thuis zelden...

(Samen aan de ontbijttafel)

Rond acht uur begonnen we met werken. Jongens en meisjes werden altijd gesplitst. Zij kregen het iets zwaardere werk, terwijl wij moesten borduren of schuren en schilderen. We zijn een paar keer naar Tangay (een klein dorpje in 'el campo') geweest, om daar wat klusjes te doen. Andere dagen gingen we naar '14 de febrero' (een armere wijk in Nvo. Chimbote) om een kerkje te schilderen en soms bleven we gewoon in 'la paroquia'. Maar elke middag aten we gezellig samen en hadden we een pauze.

(Daar zaten we bijna iedere pauze, met zen allen op de trappen voor 'la paroquia')

(Bankjes aan het schuren in '14 de febrero'. Daar kreeg ik ineens hulp van een klein meisje :) )

De keren dat we naar Tangay gingen moesten we altijd met zen allen (een groep van 35) in het busje van 'el padre'! Hij heeft een blauw volkswagenbusje dat normaal voor een stuk of 15 personen is. Echt wringen en puzzelen was dat, maar wel super leuk!!

(Het busje van 'el padre', het zit wel nog lang niet vol!)

(Zo lopen hier heel veel mensen rond. Hun paard of ezeltje voor de kar gespand.)

Het waren twee geweldig leuke weken! In het begin was het niet gemakkelijk, want de jongeren praten allemaal het Jerga (de jongerentaal), dat toch wel wat anders is als het normale Castellano. Maar na twee weken heb ik er toch een grote groep Peruaanse vrienden bij! :)

Mi viaje

Hallo allemaal!

Amai, wat vliegt de tijd zeg! Het is echt moeilijk om regelmatig iets op mijn blog te schrijven, want veel tijd schiet daar niet voor over... We zijn al bijna halverwege januari en ik heb nog altijd niets over nieuwjaar verteld!

Wel, heel bijzonder was het niet, net zoals in Belgie gewoon een geweldig leuk feestje! :) We hebben eerst met de familie lekker gegeten en hebben daarna een klein feestje gebouwd in de woonkamer met een cd van 'Grupo 5'! Rond een uur of drie ben ik verder getrokken naar een ander feestje met een paar vrienden. Het was daar echt super leuk en we hebben tot in de vroege uurtjes in het zonnetje gedanst!

Misschien is het ondertussen al wel een beetje te laat, maar toch nog allemaal de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!

Zo, dan kan ik nu een beetje vertellen over mijn reisje naar Huaraz, Chiclayo en Chachapoyas.

Ik ben 2 januari samen met een Zwitsers meisje, Marion, naar Huaraz vertrokken. Deze bertstad stad ligt op ongeveer 3000m hoogte. Ik heb daar dan ook voor de eerste keer in Peru kennisgemaakt met de koude en regen! Daar was ik eigenlijk niet echt op voorzien en aangezien we allebei alleen maar t-shirtjes bij hadden, was een van onze eerste aankopen een warme trui van alcapa-wol!

Hoewel de stad zelf echt niet zo mooi is, heeft deze wel een super mooie omgeving en konden we kiezen uit een groot aanbod toeristische tours. Zo vertrokken we de eerste dag naar het zeer mooie bergmeer 'Llanganuco'. Wat jammer dat het bij aankomst net begon te gieten! Gelukkig was het zelfs bij dit Belgische weer toch nog de moeite waard...

(laguna Llanganuco)

De dag daarop hebben we de bekende ruine 'Chavin' bezocht, een tempel van de pre-Inca's. Dit vond ik echt een heel interessante en indrukwekkende tour.

(Chavín)

Onze laatste dag hebben we een bezoekje gebracht aan Pastoruri. Dit was een van de indrukwekkendste en mooiste tours die we zeker moesten maken, volgens de Peruanen! Ik was zeer benieuwd naar wat we te zien gingen krijgen... In de bus begon onze gids al tips te geven die we konden gebruiken tegen de hoogte, want we zouden vandaag tot 5400m klimmen! Gelukkig heb ik niet al te veel last van hoogteziekte, maar toen we de laatste 400m zelf nog moeste klimmen begon ik het toch wel wat te voelen. Ik moest me voortdurend concentreren op mijn ademhaling en iedere keer dat ik dat een keer vergat kreeg ik een stekende hoofdpijn.
Toen ik uiteindelijk toch boven was geraakt, bleek dat 'Pastoruri' niet meer was dan een berg sneeuw en ijs op de top van een berg... Gelukkig was ik niet enkel voor dit naar boven geklommen, want we konden ook genieten van een prachtig uitzicht over de bergen!

(Pastoruri)

De dag daarop zijn we doorgereisd naar Chiclayo. Deze stad ligt een eind Noordelijker dan Chimbote aan de kust. Daar werden we na de koude in Huaraz, verwelkomd door een enorme hitte! Wat een klimaatsverandering op minder dan 12 uur reizen zeg!

(Kerstversiering op de Plaza de Armas in Chiclayo)

In Chiclayo hebben we het museum van 'El señor de Sipán' gegaan. Dit bevat zowat alle voorwerpen en skeletten die ze gevonden hebben bij het opgraven van een tombe. Vervolgens hebben we een beetje het centrum verkend en vonden we de 'Plaza de Armas' nog helemaal in de kerstsfeer gehuld! Echt vreselijk zag die eruit!

(Het museum van Señor de Sipán, we mochten jammer genoeg geen foto's nemen binnen)

Na nog een nachtje in de bus kwamen we aan in Chachapoyas. Deze stad is vooral bekend om zijn ruines 'Kuelap' genaamd. Daar hebben we dan ook meteen de eerste dag een bezoekje aan gebracht. We kregen een rondleiding in de overblijfselen van een super oude stad die helemaal verwilderd was. Ze ligt net zoals Machu Picchu op de top van een berg. Daardoor konden we dus ook nog eens genieten van een prachtig landschap!

(Ik en Marion met op de achtergrond de muren rond Kuelap)

De dag daarop hebben we een bezoek gebracht aan 'Pueblo de los Muertos'. Dit is een kerkhof dat op de rand van een diepe afgrond gelegen is en ook honderden jaren oud is. Hiervoor moesten we eerst een stijle afdaling maken. Geen probleem, maar daarna die berg weer op! Ik moet toegeven dat dat na 3 maanden in Peru (zonder sport) en toch wel een redelijke hoogte, geen gemakkelijke opgave was!

(El Pueblo de los muertos)

In dezelfde stad hebben we ook nog een oude grot bezocht. In het donker konden we echt gigantische stalagmieten en stalachtieten bewonderen! Deze grot moet echt duizenden jaren oud zijn! We hebben daar ook eventjes alle lichten gedoofd en van de duisternis genoten. Zo donker en je hoort niets anders dan het druppen van water... Ik was echt helemaal onder de indruk!

(Slechts een paar van de wondermooie stalagmieten in de grot... )

Het was echt een hele mooie reis! Zulke mooie landschappen en ruines heb ik nog nooit gezien! Peru is echt een super mooi land dat grote variaties heeft: Costa, Sierra en Selva (kust, bergen en jungle).

Navidad

Ik heb dit jaar voor de eerste keer in mijn leven Kerstmis in een ander land gevierd, ver weg van mijn familie. Ik moet zeggen dat ze dat hier toch wel een beetje anders vieren en dat ik het mij ook helemaal anders had voorgesteld...
Ik zal beginnen bij Kerstavond, dat hier pas om 12 uur 's nachts gevierd wordt. Op dit uur wensten we elkaar allemaal een zalig kerstfeest toe en propte men mama mij snel een cadeautje in mijn handen. Tot mijn verbazing legde iedereen dit echter weg zonder open te maken en zette zich neer aan tafel. Wat ik kreeg voorgeschoteld? Kalkoen (die mijn vader de dag voordien zelf geslacht had) met panéton en warme chocolademelk. Dat vond ik maar een rare combinatie en het was eigelijk ook niet zo heel lekker als ik eerlijk moet zijn.

(mijn papa met de kalkoen...)

Ik had gehoopt op een gezellige maaltijd die, net zoals in Belgie, wel een paar uur kan duren... Maar helaas, hier kwam mijn tweede teleurstelling. Exact tien min later was het al afgelopen en liep iedereen een voor een naar de keuken om zijn bord weg te zetten.

(De kerstmaaltijd: kalkoen met panéton en warme chocolademelk...)
Daarna ben ik met mijn mama nog naar mijn tante geweest. Ik had daar eigenlijk niet meer zoveel zin in, maar ben toch maar meegegaan. Daar was het gelukkig toch al iets gezelliger. De tafel was mooi gedekt en ik kreeg voor de 2e maal die nacht kalkoen, panéton en chocolademelk voorgeschoteld.

(Bij mijn tante aan tafel. Stephan, de ijslander ontbreekt, omdat hij de foto neemt...)

Toen we weer thuis kwamen heb ik op mijn kamertje mijn pakje opengemaakt. Er bleek een topje in te zitten dat een paar maten te groot was... Gelukkig heeft mijn mama het ondertussen al omgewisseld voor een kleiner modelletje.

De volgende morgen heb ik maar een keer lang uitgeslapen. Ik was vrij moe van mijn reisje naar Cajamarca en lag de vorige nacht pas rond 3u in mijn bed. Ik was vrij bang dat Kerstmis zelf nog een grotere teleurstelling zou worden en dat leek het de eerste uren van de dag ook te worden...
Gelukkig kwam naar in de namiddag verandering in. Ik ben weer samen met mijn mama naar mijn tante vertrokken om daar Kerst te vieren. We zijn allemaal samen afgezakt naar een restaurantje waar we ceviche, arros chaufa en chicharones hebben gegeten. Deze keer was de maaltijd veel gezelliger!

(De Ceviche)
Vervolgens hebben we de taxi genomen naar een concertweide. Ja, je gelooft het nooit, maar ik heb Kerstdag doorgebracht in de festivalsfeer! :P We zijn naar een optrede van Marisol, een zangeres van cumbia, geweest. Daar hebben we de rest van de namiddag in de vlakke zon gedanst en een beetje gedronken!

Ik ben zelfs eventjes het podium op geweest, op aandringen van mijn neef. Bleek dat ik na die paar minuutjes al fans had! Even later kwamen een tiental mensen vragen of ze niet met mij op de foto mochten... Haha, die Peruanen toch! :P

(Ik met Stefan op de foto met onze fans!)

(De ijsverkoper op het concert!)
Ja, ik vond het alleszins toch maar een vreselijk raar kerstfeest, maar ik heb me wel geamuseerd en dat is het belangrijkste...!