Navidad

Ik heb dit jaar voor de eerste keer in mijn leven Kerstmis in een ander land gevierd, ver weg van mijn familie. Ik moet zeggen dat ze dat hier toch wel een beetje anders vieren en dat ik het mij ook helemaal anders had voorgesteld...
Ik zal beginnen bij Kerstavond, dat hier pas om 12 uur 's nachts gevierd wordt. Op dit uur wensten we elkaar allemaal een zalig kerstfeest toe en propte men mama mij snel een cadeautje in mijn handen. Tot mijn verbazing legde iedereen dit echter weg zonder open te maken en zette zich neer aan tafel. Wat ik kreeg voorgeschoteld? Kalkoen (die mijn vader de dag voordien zelf geslacht had) met panéton en warme chocolademelk. Dat vond ik maar een rare combinatie en het was eigelijk ook niet zo heel lekker als ik eerlijk moet zijn.

(mijn papa met de kalkoen...)

Ik had gehoopt op een gezellige maaltijd die, net zoals in Belgie, wel een paar uur kan duren... Maar helaas, hier kwam mijn tweede teleurstelling. Exact tien min later was het al afgelopen en liep iedereen een voor een naar de keuken om zijn bord weg te zetten.

(De kerstmaaltijd: kalkoen met panéton en warme chocolademelk...)
Daarna ben ik met mijn mama nog naar mijn tante geweest. Ik had daar eigenlijk niet meer zoveel zin in, maar ben toch maar meegegaan. Daar was het gelukkig toch al iets gezelliger. De tafel was mooi gedekt en ik kreeg voor de 2e maal die nacht kalkoen, panéton en chocolademelk voorgeschoteld.

(Bij mijn tante aan tafel. Stephan, de ijslander ontbreekt, omdat hij de foto neemt...)

Toen we weer thuis kwamen heb ik op mijn kamertje mijn pakje opengemaakt. Er bleek een topje in te zitten dat een paar maten te groot was... Gelukkig heeft mijn mama het ondertussen al omgewisseld voor een kleiner modelletje.

De volgende morgen heb ik maar een keer lang uitgeslapen. Ik was vrij moe van mijn reisje naar Cajamarca en lag de vorige nacht pas rond 3u in mijn bed. Ik was vrij bang dat Kerstmis zelf nog een grotere teleurstelling zou worden en dat leek het de eerste uren van de dag ook te worden...
Gelukkig kwam naar in de namiddag verandering in. Ik ben weer samen met mijn mama naar mijn tante vertrokken om daar Kerst te vieren. We zijn allemaal samen afgezakt naar een restaurantje waar we ceviche, arros chaufa en chicharones hebben gegeten. Deze keer was de maaltijd veel gezelliger!

(De Ceviche)
Vervolgens hebben we de taxi genomen naar een concertweide. Ja, je gelooft het nooit, maar ik heb Kerstdag doorgebracht in de festivalsfeer! :P We zijn naar een optrede van Marisol, een zangeres van cumbia, geweest. Daar hebben we de rest van de namiddag in de vlakke zon gedanst en een beetje gedronken!

Ik ben zelfs eventjes het podium op geweest, op aandringen van mijn neef. Bleek dat ik na die paar minuutjes al fans had! Even later kwamen een tiental mensen vragen of ze niet met mij op de foto mochten... Haha, die Peruanen toch! :P

(Ik met Stefan op de foto met onze fans!)

(De ijsverkoper op het concert!)
Ja, ik vond het alleszins toch maar een vreselijk raar kerstfeest, maar ik heb me wel geamuseerd en dat is het belangrijkste...!

Cajamarca

Vlak voor Kerstmis ben ik nog voor enkele daagjes naar Cajamarca vertrokken. Een stad in de Sierra (de bergen) die op ongeveer 10 uur van Chimbote ligt. Ondertussen ben ik al wat gewend geraakt aan de afstanden hier en stelt dat niet meer zo veel voor.
Toen ik in de taxi zat, onderweg naar de hostal waar ik zou verblijven, keek ik mijn ogen uit! Deze stad is zo mooi, veel aangenamer dan Chimbote! Overal lopen mensen rond in de traditionele kledij, de huisjes zijn echt mooi, de straten zijn veel gezelliger en overal zitten mensen hun producten te verkopen... Wat een pech heb ik toch dat ik in Chimbote woon! Waarschijnlijk de lelijkste stad van heel Peru, maar ik heb er toch al van leren houden. Het maakt het gewoon nog veel leuker om te reizen!! :)
In Cajamarca heb ik samen met een vriendin een paar toeristische tours gemaakt. We zijn eerst een boerderij met koeien gaan bezoeken. Het bijzondere was wel dat die allemaal een naam hadden en daar ook naar luisterden! Rond 19.00u werden ze door de boer een voor een bij hun naam naar binnen geroepen, waarop ze mooi op een rijtje in de stal gingen staan. Echt grappig om te zien!
Daarna zijn we doorgereden naar een waterval die niet ver buiten het centrum lag. Omdat Cajamarca ook bekend is om zijn warm waterbronnen zijn we ten slotte geeindigd aan 'los baños del Inca'. Daar heb ik voor de eerste keer in Peru een warm bad genomen! Je kan je niet voorstellen hoe goed dat dat deed!
Deze dag heb ik trouwens ook voor de eerste keer 'Cuy' (cavia) gegeten! Ik was echt blij dat het hoofdje er niet meer aan zat, want de pootjes en het velletje was al erg genoeg! Aangezien dit een specialiteit van Peru is, moest ik dit gewoon een keer proberen, maar ik denk toch dat het bij die ene keer gaat blijven. Ik kon er toch niet echt van genieten, omdat ik de hele tijd aan mijn huisdiertjes moest denken die ik enkele jaren geleden had. Dat ik er vroeger alles aan deed om ze niet te laten sterven en ik ze nu gewoon zat op te eten, vond ik toch een beetje wreed van mezelf...
De volgende dag zijn we in de voormiddag een keer de berg opgeklommen om van het uitzicht te genieten. Onderweg kwamen we verschillende souvenirwinkeltjes tegen. We zijn bijna overal wel een keertje binnengegaan op zoek naar kerstcadeautjes voor onze families. Toen we eindelijk boven waren hadden we echt een prachtig zicht over de stad en de bergen!
In de namiddag hebben we een andere tour gemaakt naar Otuzco. Dit kleine dorpje is gekend om zijn 'ventanas de Otuzco'. Dit zijn eigenlijk oude graven die uitgehouwen zijn in de rotsen. De kleinste 'ramen' waren voor de kindjes en de grote voor een volwassene. We konden zelfs familie graven bewonderen: diepe gangen met aan weerszijden kleine kamertjes.
Jammer genoeg kon ik maar 2 dagen in deze stad blijven. Er is nog zoveel moois te zien, dat ik eigenlijk wel verplicht ben om nog een keertje terug te gaan!
De busrit weer naar huis heb ik overdag gemaakt. Eigenlijk was ik daar wel blij mee, want ik heb echt super mooie landschappen kunnen bewonderen! Zo'n mooie natuur heb ik volgens mij nog nooit gezien! Ik werd er gewoon stil van...

(foto's komen nog...)

La fiesta de promotion

Hola!
Amai, wat vliegt de tijd hier zeg! Ondertussen is er hier al weer heel veel gebeurd, want de grote zomervakantie is vorige week begonnen! Dat betekend dus een feestje voor de kindjes die 'afstuderen' van de kleuterschool! :P
Zaterdagochtend ben ik al vroeg naar mijn schooltje vertrokken om het klaslokaal om te toveren in een mooie feestzaal... We zijn heel de voormiddag in de weer geweest met ballonnen en linten. Heel het lokaal hing vol! Nadien werden er ook een paar mooie taarten vooraan geplaatst en natuurlijk niet te vergeten: de muziekinstalatie!

(De taarten met op de achtergrond een stukje van de versierde klas...)

Tegen drie uur zou het feestje normaal beginnen, maar ook hier was het weer het gekende 'hora peruana'! Rond half vijf zijn we toch maar begonnen en de laatste kindjes werden wat later ook binnen gedropt... Naar goede gewoonte moest iedereen eerst even een woordje doen en nadien kon het feest beginnen! Eerst werden er allerlei spelletjes gespeeld onder leiding van een paar clowns (eigenlijk jongeren van la paroquia): stoelendans, ballengooien,...

(Alle kindjes van de laatste kleuterklas in hun chique kleren. Ik vraag me af hoe hun ouders aan het geld komen om deze te kopen...)

Daarna werd het eten opgediend dat een van de moeders had bereid. Iedereen kreeg een bordje geserveerd met patatjes, sla, kip en ajuinen in een geelachtige saus. Nadat alles weer opgeruimd was werd de muziekknop een beetje verder opengedraaid en werd er gedanst. Eerst de kindjes en daarna werd ook de rest van hun stoelen gehaald.

(De kindjes die aan het dansen zijn.)

(Een van de dansjes die de clowns brachten. Echt heel grappig om te zien!)

Het was echt een leuke en nieuwe ervaring. Ik kan me niet voorstellen dat er in Belgie iemand zo'n feestje zou geven voor een kleuterklasje!

(Ik met de drie andere profesora's: Alicia, Violeta en Giovana)

Mi nueva familia! :)

Hola!

Ondertussen woon ik al meer dan een week in mijn nieuwe familie en het gaat geweldig! Zoals jullie al wisten heb ik 3 broers, waar ik echt wel goed mee kan opschieten. De oudste heet Yeyo en is vorige week 31 geworden. Jose is 28 en Joe, de jongste, is 15. Yeyo en Jose zijn echt super grappig! Joe is een beetje stiller, maar wel heel aardig!

Mijn mama heet Josefa en is echt super vriendelijk! Ze heeft altijd wel iets te vertellen en neemt me zowat overal mee naartoe. Als zij thuis is verveel ik me nooit! Dan is er nog mijn papa die echt lekker kan koken! Wel altijd een beetje pikant, maar daar ben ik ondertussen al aan gewend.

(Mijn familie: vlnr Jose, Joe, Yeyo, Papa en Mama vooraan)

Verder hebben we een hondje, die Wally (ofzoiets...) heet en op het dak woont. Ieder morgen word ik wakker door zijn getrippel... Eigelijk is hij echt super lief en grappig. We hebben een gat in het dak, het regent hier toch nooit, en af en toe komt hij eens over de rand gluren.

(Wally die eens over de rand van het dak komt piepen)

Als hij dan de kat ziet begint hij super hard te blaffen en te grommen. Ik ben altijd bang dat hij een keertje naar beneden gaat vallen! Gelukkig is dat nog niet gebeurd. Voor de trap naar beneden staat een hekje, maar af en toe slaagt hij er in om dat weg te duwen en komt hij ineens aangelopen om de kat aan te vallen! Best wel grappig dat hij zich ook weer zonder een krimp te geven laat op pakken en weer naar boven dragen.
Eigelijk heb ik wel medelijden met hem. Hij zit daar altijd zo alleen en als ik aan kom van mijn werk zit hij mij daar boven zo schattig aan te kijken.

Dit is de poes, die ongeveer drie namen heeft... Eigelijk heet hij Pancho, maar men mama noemt hem ook wel Sylvester, naar de Belgische jongen die hier voor mij een jaar gewoond heeft. De derde naam ben ik eventjes vergeten...

Dit is mijn mama die boven de was aan het doen is... Ze heeft geen wasmachine en iedere zondag staat ze al om 06.00u op om te beginnen wassen. Tegen dat ik opsta is ze meestal al klaar, maar gisteren ben ik er in geslaagd om wat vroeger op te staan en haar eventjes te helpen. Ik heb de kleren opgehangen, want ze wilde niet dat ik het wassen zelf deed.

Het eerste weekend dat ik hier aankwam ben ik al meteen meegeweest naar twee feestjes in de familie. Zaterdag was er een verjaardagsfeestje van mijn neefje dat 6 jaar werd. Hier wordt dat gevierd met een groot feest waarop best veel kindjes met hun familie uitgenodigd worden.
Heel de boven verdieping van hun huis was versierd met doeken, afbeeldingen en ballonnen. Er werd een show gegeven door een clown, vergezeld van drie dansers en natuurlijk was er weer super veel eten! Een stuk of tien taarten, koekjes, arroz con leche, mazamorra, snoepjes, chicha... Echt te veel om op te noemen. Achteraf was er nog een feestje voor de volwassenen met veel bier, muziek en dans natuurlijk...
De tante bij wie het feestje doorgaat heeft trouwens ook een AFS er bij haar thuis wonen. Ik heb hier nu dus ook een neef, Stephan, uit Ijsland...

(Aan het dansen met Stephan op het verjaardagsfeestje van Fabrixio...)

Voor de rest gaat alles nog geweldig goed! Het wordt stilletjes aan een beetje warmer en volgende week begint de vakantie voor de kindjes en dus ook voor mij.
Na Kerst en Nieuw ga ik voor twee weken reizen met een meisje uit Zwitserland en daarna begin ik weer te werken. Het is alleen nog een raadsel voor mij waar of wat... Hopelijk valt ook dat mee! :)

Mi trabajo

Hola iedereen!

Het is al weer eventjes geleden, maar ik heb deze week niet de kans gehad om even op de computer te geraken. Om jullie kort even op de hoogte te houden: ik ben van gastgezin veranderd deze week. Nu zit ik in een heel gezellige familie en heb ik drie broers, een mama en een papa!

(Mijn nieuwe kamertje... :) )

Ondertussen werk ik al enkele weken in een kleuterschooltje in Bellavista. Dit is een kleine, arme wijk die ook in Nuevo Chimbote ligt. Ik neem iedere morgen de combi naar mijn werk en ben dan ongeveer een kwartiertje onderweg. De combi is een klein camionetje waar best wel wat mensen ingepropt kunnen worden. Echt luxues is het niet, maar je wordt dat wel gewoon... In sommige wagentjes staan de zeteltjes zo dicht bijeen dat ik er niet eens mijn benen tussen krijg! Uit het raam hangt altijd een jongen die zowat alle plaatsen waar we langs passeren afrateld en zoveel mogelijk mensen probeert te ronselen.

(Het dorpje waar mijn schooltje zich bevindt)

Eigelijk begint de school al om acht uur, maar omdat het ook hier 'la hora Peruana' is, verlaat ik meestal rond deze tijd mijn huisje. Rond negen uur beginnen de klasjes meestal, hoewel sommige kindjes ook nog om half tien arriveren. Ik geef les in het klasje van de driejarigen, waar 11 kindjes zitten. Acht meisjes en drie jongens... Nu ik de taal toch al een beetje beter begin te beheersen is het veel leuker om met de kleutertjes om te gaan. Ze komen zo af en toe eens vertellen wat ze gedaan hebben, wat er gebeurd is met het wondje op hun knie,... Iedere ochtend begroeten ze me ook altijd met een kusje en sommigen komen zelfs al gillend op mij afgelopen: Profe Analy!! :)

(Mijn klasje)

We beginnen de dag altijd met een liedje waarin we vragen hoe het gaat. De kindjes antwoorden dan altijd door om het hardste te roepen. (De vetgedrukte woorden zijn de antwoorden...)

Como estan, los conejitos, como estan? MUY BIEN!

Este es un saludo de amistad! QUE BIEN!

Haremos lo posible para ser buenos amigos! Como estan los conejitos, como estan? MUY BIEN

Nadien beginnen we met 'de les'. We leren de kindjes dan bijvoorbeeld tellen van 1 tot 10 of laten ze kennis maken met de klinkers. Allemaal heel eenvoudige dingen, maar ik vind het precies toch al wel vroeg om zoveel te vragen van driejarige kindjes.

Om tien uur wassen ze allemaal hun handjes waarna we een gebedje zeggen voordat we een tienuurtje eten. Ze hebben dan een koekje of een stukje fruit bij en die moet ik dan een voor een allemaal open doen, omdat ze dat nog niet kunnen. :)

(v.l.n.r. Leslie, Yerica, Jose Eduardo, Benjamin en Gloria die hun 10 uurtje aan het eten zijn)

Rond elf uur beginnen we dan weer wat te werken. Ze moeten echt veel tekenen, knippen en plakken. Meestal vinden ze dat wel leuk, maar als ze geen zin hebben gaat het echt zo traag vooruit. Ik vind het altijd zo stom dat ze die tekening echt af moeten maken terwijl ze liever gaan spelen. Dan moet ik er altijd naast gaan zitten en wachten tot ze een beetje verder doen en dat is af en toe wel eens frustrerend... :P Gelukkig wordt er niet alle dagen even hard gewerkt. Het gebeurd ook heel veel dat de kindjes gewoon de hele dag spelen.

Om 12.00u wordt het eten altijd gebracht, dat door de parochie van 'el padre' voorzien wordt, altijd heel lekker! Maar natuurlijk eten ze niet altijd even graag en elke dag blijf ik bij dezelfde kindjes zitten tot ze hun bordje helemaal hebben leeggegeten. Op dit uur verschijnen ook altijd de straathondjes. Die weten maar al te goed dat af en toe een keer 'per ongeluk' een deel van het eten onder te tafel verdwijnt...

(v.l.n.r Sharon, Angie, Jose Luis en Lumara die hun koekjes aan het eten zijn,

met op de achtergrond profesora Alicia)

Nadien is het meestal gewoon wachten tot de kindjes een voor een opgehaald worden door hun ouders. Wanneer ze door gaan komen ze ook altijd nog een kusje geven. Meestal hangt mijn wang helemaal vol met snottebellen als ze allemaal vertrokken zijn! :P

De andere profesora's zijn ook echt super vriendelijk. Vooral met Alicia, met wie ik in hetzelfde klasje sta, kan ik het goed vinden. Ze stelt elke dag andere vragen over Belgie en Europa. Zelf zou ze ook graag reizen, maar daar heeft ze het geld niet voor. Ik heb best wel veel bewondering voor haar. Ze woont bij haar papa en heeft een paar broertjes. Ze doet daar elke dag het huishouden, gaat werken in de voormiddag en in de namiddag gaat ze naar de universiteit... Ik vind het echt knap van haar dat ze dat allemaal zo kan combineren!

Hoewel het niet altijd even gemakkelijk is doe ik dit werk echt graag! Die kindjes zijn zo lief en schattig! Op een keer kwam Jose Luis helemaal uitgeput op mij afgelopen en zei dat ik mijn hand op zijn borst moest leggen. Hij zei toen zo super schattig: 'Voel hoe hard mijn hartje bonst!' :) Een andere keer had Yerica op tijd haar bordje leeg gegeten en kwam zelfs nog om een tweede portie vragen. Of toen Sharito een keer niet laatst was met het afwerken van haar tekening, ik zo trots op haar... Iedere dag gebeurt er wel iets waardoor ik me ineens zo gelukkig voel dat ik een tijdje voor deze kindjes kan zorgen!