Mi trabajo

Hola iedereen!

Het is al weer eventjes geleden, maar ik heb deze week niet de kans gehad om even op de computer te geraken. Om jullie kort even op de hoogte te houden: ik ben van gastgezin veranderd deze week. Nu zit ik in een heel gezellige familie en heb ik drie broers, een mama en een papa!

(Mijn nieuwe kamertje... :) )

Ondertussen werk ik al enkele weken in een kleuterschooltje in Bellavista. Dit is een kleine, arme wijk die ook in Nuevo Chimbote ligt. Ik neem iedere morgen de combi naar mijn werk en ben dan ongeveer een kwartiertje onderweg. De combi is een klein camionetje waar best wel wat mensen ingepropt kunnen worden. Echt luxues is het niet, maar je wordt dat wel gewoon... In sommige wagentjes staan de zeteltjes zo dicht bijeen dat ik er niet eens mijn benen tussen krijg! Uit het raam hangt altijd een jongen die zowat alle plaatsen waar we langs passeren afrateld en zoveel mogelijk mensen probeert te ronselen.

(Het dorpje waar mijn schooltje zich bevindt)

Eigelijk begint de school al om acht uur, maar omdat het ook hier 'la hora Peruana' is, verlaat ik meestal rond deze tijd mijn huisje. Rond negen uur beginnen de klasjes meestal, hoewel sommige kindjes ook nog om half tien arriveren. Ik geef les in het klasje van de driejarigen, waar 11 kindjes zitten. Acht meisjes en drie jongens... Nu ik de taal toch al een beetje beter begin te beheersen is het veel leuker om met de kleutertjes om te gaan. Ze komen zo af en toe eens vertellen wat ze gedaan hebben, wat er gebeurd is met het wondje op hun knie,... Iedere ochtend begroeten ze me ook altijd met een kusje en sommigen komen zelfs al gillend op mij afgelopen: Profe Analy!! :)

(Mijn klasje)

We beginnen de dag altijd met een liedje waarin we vragen hoe het gaat. De kindjes antwoorden dan altijd door om het hardste te roepen. (De vetgedrukte woorden zijn de antwoorden...)

Como estan, los conejitos, como estan? MUY BIEN!

Este es un saludo de amistad! QUE BIEN!

Haremos lo posible para ser buenos amigos! Como estan los conejitos, como estan? MUY BIEN

Nadien beginnen we met 'de les'. We leren de kindjes dan bijvoorbeeld tellen van 1 tot 10 of laten ze kennis maken met de klinkers. Allemaal heel eenvoudige dingen, maar ik vind het precies toch al wel vroeg om zoveel te vragen van driejarige kindjes.

Om tien uur wassen ze allemaal hun handjes waarna we een gebedje zeggen voordat we een tienuurtje eten. Ze hebben dan een koekje of een stukje fruit bij en die moet ik dan een voor een allemaal open doen, omdat ze dat nog niet kunnen. :)

(v.l.n.r. Leslie, Yerica, Jose Eduardo, Benjamin en Gloria die hun 10 uurtje aan het eten zijn)

Rond elf uur beginnen we dan weer wat te werken. Ze moeten echt veel tekenen, knippen en plakken. Meestal vinden ze dat wel leuk, maar als ze geen zin hebben gaat het echt zo traag vooruit. Ik vind het altijd zo stom dat ze die tekening echt af moeten maken terwijl ze liever gaan spelen. Dan moet ik er altijd naast gaan zitten en wachten tot ze een beetje verder doen en dat is af en toe wel eens frustrerend... :P Gelukkig wordt er niet alle dagen even hard gewerkt. Het gebeurd ook heel veel dat de kindjes gewoon de hele dag spelen.

Om 12.00u wordt het eten altijd gebracht, dat door de parochie van 'el padre' voorzien wordt, altijd heel lekker! Maar natuurlijk eten ze niet altijd even graag en elke dag blijf ik bij dezelfde kindjes zitten tot ze hun bordje helemaal hebben leeggegeten. Op dit uur verschijnen ook altijd de straathondjes. Die weten maar al te goed dat af en toe een keer 'per ongeluk' een deel van het eten onder te tafel verdwijnt...

(v.l.n.r Sharon, Angie, Jose Luis en Lumara die hun koekjes aan het eten zijn,

met op de achtergrond profesora Alicia)

Nadien is het meestal gewoon wachten tot de kindjes een voor een opgehaald worden door hun ouders. Wanneer ze door gaan komen ze ook altijd nog een kusje geven. Meestal hangt mijn wang helemaal vol met snottebellen als ze allemaal vertrokken zijn! :P

De andere profesora's zijn ook echt super vriendelijk. Vooral met Alicia, met wie ik in hetzelfde klasje sta, kan ik het goed vinden. Ze stelt elke dag andere vragen over Belgie en Europa. Zelf zou ze ook graag reizen, maar daar heeft ze het geld niet voor. Ik heb best wel veel bewondering voor haar. Ze woont bij haar papa en heeft een paar broertjes. Ze doet daar elke dag het huishouden, gaat werken in de voormiddag en in de namiddag gaat ze naar de universiteit... Ik vind het echt knap van haar dat ze dat allemaal zo kan combineren!

Hoewel het niet altijd even gemakkelijk is doe ik dit werk echt graag! Die kindjes zijn zo lief en schattig! Op een keer kwam Jose Luis helemaal uitgeput op mij afgelopen en zei dat ik mijn hand op zijn borst moest leggen. Hij zei toen zo super schattig: 'Voel hoe hard mijn hartje bonst!' :) Een andere keer had Yerica op tijd haar bordje leeg gegeten en kwam zelfs nog om een tweede portie vragen. Of toen Sharito een keer niet laatst was met het afwerken van haar tekening, ik zo trots op haar... Iedere dag gebeurt er wel iets waardoor ik me ineens zo gelukkig voel dat ik een tijdje voor deze kindjes kan zorgen!